Het kan verkeeren...

Zoals Shakespeare zei: To be or not to be that's the question zo zei Bredero: Het kan verkeren. Wel laat vorige maandag nu net het geval zijn dat het verkeer z'n eigen leven ging leiden. Vorige maandag hebben we den Bompa bezocht, dit op een vrij normaal uur hetzij 1400 in de GMT+1-tijdzone. Niemand die enige verkeersinfarcten verwacht maar dit was buiten de waard, lees de gemeentebesturen van Begijnendijk, Heist o/d Berg en Lier, gerekend. De Liersesteeenweg is namelijk herschapen in een Kempische variant van de Antwerpse Leien. Enkele tractors en uitzonderlijke transporten later waren we toch voorbij Lier geraakt.

Volgens alle mappies ed was de verwachte reistijd ca 1 uur. Maar anderhalfuur later was er zicht op een bijna herstelde bompa.

Duidelijk was ik niet de enige met een verstopt gevoel. Gedeelde smart is halve smart en dus kunnen we spreken van een vals gevoel van anderhalfuur autokruipen maar hebben we effectief maar 45 minuten over onze route gereden. Waar enkele jaren moderne wiskunde aldanniet nuttig voor kunnen zijn.

Stress of niet vakantie zal het zijn!

Vakantie, mensen kunnen er geen genoeg van krijgen en laat net dat nu een probleem beginnen worden. Mensen stellen zulke verwachtingen aan alles in het leven (ook vakantie dus) dat stress om de hoek ligt te wachten om toe te slaan. Voor mezelf kan ik eerlijk zeggen dat na twee weken met 1 dag onderbreking het terug begint te kriebelen. Nee nee niet om te gaan werken maar om eens een dagje "Dolce far niente" in te lassen. Deze week op ziekenhuis- (nee geen paniek) en Planckendaelbezoek geweest, iemand helpen met verhuizen en kleuterjuf gespeeld. In een onlangs gelezen boek las ik dat men in Spanje het credo huldigt dat men moet werken om te leven en niet leven om te werken, wel misschien is het evenzo dat men moet kunnen genieten van vakantie en niet dat men vakantie moet hebben om te kunnen genieten.

What's in a name?

Vanavond nogmaals wentelteefjes verorberd en geloof me het was lekker. De kinderen lekker verward door ze te vragen of ze dan wel gewonnen ofwel verloren brood wouden eten. Tsja what's in a name zou ik zeggen, laat ons dit stellen dat degene die gewonnen brood opeten eerder positivo's zijn qua grammatica dan de verloren taalbroeders.