Eindelijk!

Zoals algemeen geweten is toevallig een uitdrukking die stelt dat je de ware oorzaak/gevolg redenering nog niet gevonden hebt. Om dit te illustreren leg ik het uit aan de hand van een recent voorbeeld.

Bij de sportvereniging F.C. Club Brugge K.V. werd er de laatste dagen veelvuldig gerefereerd aan het probleem van het scorend vermogen bij afwezigheid van de heer W.S. Wil het nu lukken dat in dezelfde periode volgende artikels verschenen:

Patrik Goots zoekt een nieuwe werkgever.
Rune Lange van hetzelfde laken een broek.
Javier Saviola zoekt speelkansen.

"t is maar voor een half jaartje en daarna verkopen we de handel aan onze paarse vrienden die ervaring hebben met licht blessuregevoelige spelers. Als dat geen win-win-situatie is!

Marathon

Gisteren een marathon afgehaspeld in iets minder dan 8 uur. No big deal hoor ik u al denken. En toch het was geen gewone marathon, want ondertussen nog enkele flessen wijn, kilo's groenten, chips, nootjes, vers gebakken koekjes van Liesbeth, zelfs bouletten en pizza naar binnen gewerkt. Elk normaal functionerende mens zou direct een indigestie krijgen maar niet bij de afgetrainde atleten die er dus gisteravond voor gingen. Benny, Bavo en mezelf waren dus uitgedaagd en -genodigd door Gunther die de accomodatie ter beschikking stelde voor een avondje Risk. Het startschot moet zowat rond acht uur geweest zijn en toen rond de vieren de vermoeidheid toesloeg mochten we Bavo als tweede winnaar bijschrijven op de annalen van het Risk-en.

De lengte was duidelijk een factor doordat we met de nieuwste versie speelden en niet de Ben-versie.

Respect!

Dat is niet alleen de mening van Aretha Franklin maar ook die van mij.

Acht uur op uw benen staan, lachen als een klant iets koopt en vooral ook lachen als de klant niets koopt. De ervaring die we opdeden kunnen we terecht ergens wel gebruiken. Voor mij is duidelijk dat dit vak (verkoopster) echt een roeping is en het ook zou moeten zijn want anders kan je dit niet volhouden.

Dank u Amber en Joke voor de prachtige dag en hopelijk waren de versnaperingen van Kools lekker genoeg.

A day in the store...

Morgen is het zover. Om onze firma te herorienteren besloot het hoger management om iedereen de kans te geven om een dagje ons uithangbord te spelen als de vriendelijke winkelbediende.

Ik weet niet wat ik morgen te wachten sta maar 1 ding is me wel duidelijk, ik ga fit moeten zijn want acht uur op mijn benen staan lijkt geen lachertje.

Afsluiting.

Bij een boekhouding heb je een afsluiting als orgelpunt van een boekperiode.

Dit weekeinde beleefden we de afsluiting van de eindejaarsfeesten met het jaarlijks kerstfeestje bij de Surkols.
Qua food ging het ditmaal op de Indische toer. (Jamie Oliver indachtig) Het summum was weer de pakjesparade waarbij het juiste pakje altijd op de juiste plaats terecht komt. Tante Jeanine kreeg een rozig onderbroekje cadeau. Bert een roze rambi-handdoek.

Geef toe aan hilariteit geen gebrek.

Nummer 4.

Belofte maakt schuld!

Mijn voornemens in acht genomen even een tussendoortje:

Bij het openen van de brievenbus zag ik een gratis standaard in de bus oftewel de vierde gratis krant, na 2 maal het nieuwsblad nu ook 2 maal een andere krant van Corelio.

Dankuwel bij deze voor de info.

Te nemen of te laten!

Te nemen voor 2009:

Horde 1: sport Ballen met plezier (mocht het mogelijk zijn ook met een doelpuntje).

Horde 2: ook sport De corrida (8 km)in Leuven lopen in 48 minuten (het is geen race maar met eindelijk wat training in de benen moet het talent toch ooit er eens uitkomen) als het parcours het toelaat want ze beloven verandering in de organisatie.

Te laten in 2009:

Acedia: Eindelijk proberen om wekelijks mijn blogje te maken en te publiceren.

Gula: Af en toe neen leren te zeggen zodat mate zichtbaar blijft.

Elk nadeel heb ze voordeel...

(dixit Johan Cruyff)

Vanmorgen was mijn wekker de motor om me op het goede spoor te krijgen of de spelbreker om mijn warme nestje te verlaten. Als motor was de schwung er dadelijk in, het vervolg echter was iets minder duidelijk.

Om 06u 30 kwam ik aan op spoor 1 van het station te Aarschot. De parking was net niet leeg, het spoor duidelijk wel. Nog geen paniek want inderdaad 2 januari is misschien niet echt de meest favoriete werkdag om zo vroeg aan het spoor te gaan staan. Ik vermoede echter nattigheid (en met dit weer is dat zeer gevaarlijk) en toog naar de grote hal waar de schermen mij direct diets maakte dat de NMBS niet stond te springen om de bereidwillige werkmens vroeg op zijn plaats te brengen. Ten vroegste was er een trein, naar Leuven dan nog, om 0741. Ik zag direct al mijn eerste werkdag van 2009 uitlopen tot in de late uurtjes. Niet met den deze kwam spontaan in me op en ik terug naar de 5 minuten eerder geparkeerde wagen en met het smogalarm in het achterhoofd naar Brussel.

Het voordeel was dus dat ik 15 minuten eerder toekwam dan met de trein die er niet was en ik dus ook om 1500 mocht mee ophouden. Yihaa thuis voor vier uur en een lange avond voor de boeg...