Aan alle mooie liedjes komt een einde.
Ook aan dat van onze Fred dus. Slechts zeven mooie maanden was hij bij ons. Zaterdag laatstleden kwam hij nog thuis om eventjes dag te zeggen maar het was duidelijk zeer leuk buiten. Enkele uurtjes later was hij niet tegen te houden alhoewel we dat misschien beter zouden gedaan hebben.
Maar tsja het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Maandagmiddag volgde de bevestiging. Het volgende slachtoffer van de Leuvensesteeenweg was bekend.
Het was een zeer fijne tijd met Fred en Brik had het er duidelijk niet makkelijk mee. Ons moe was oud en toen ze stierf leek dat iets eenvoudiger om dat aanvaarden dan iets wat je zelf ziet opgroeien. Een harde levensles, maar ik denk wel dat ze is aangekomen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten